Ο 33 ετών Aleksandar Domazetovic είναι ο μοναδικός πρεσβευτής του Μαυροβουνίου στην I.T.R.A. από το 2017 μέχρι και σήμερα. Έχει συμμετάσχει σε αρκετούς δύσκολους αγώνες και έχει διακριθεί, σε πάνω από δώδεκα χώρες της Ευρώπης. Είναι νικητής στο εθνικό πρωτάθλημα του Μαυροβουνίου το 2015-16 καθώς έχει κερδίσει σε όλους τους αγώνες που έχει πάρει μέρος. Τελευταίος αγώνας που έτρεξε στην Ελλάδα ήταν το 2014 στα βουνά της ηπείρου για το T.E.RA όπου και τερμάτησε 12ος. Επόμενος του σταθμός θα είναι ο Faethon Olympus Mararhon τον Ιούλιο του 2018. Ο Aleksandar Domazetovic ζει τα τελευταία δυο χρόνια στα Κανάρια νησιά με τη γυναίκα και τα δύο παιδιά του. Υποστηρικτές του από την Ισπανία είναι οι: Alto Voltaje Team, και Horizon Trail.
Ορισμένοι αγώνες από το βιογραφικό του:
| Ισπανία: | Trail Fuentealta Vilaflor 42km | 4os |
| Tenerife Blue Trail 66km | 9ος | |
| Transvulcania 73km | ||
| Ελλάδα: | Vfut 100km | 2ος |
| Zagori Mountain Running 80km | ||
| Γαλλία: | UTMB-CCC 100km | |
| Φιλανδία: | Vuokatti Trail Run 100km | 1os |
| Ρωσία: | NightWhite Trail 30km | 5ος |
| Μαυροβούνιο: | Lovcenski Marathon 40km | 1ος |
| Κροατία: | Dubrovnic 50km | 1ος |
| Σερβία: | Vertical kilometar 2.5 | 3ος |
Συνέντευξη με τον Aleksandar Domazetovic
trailrun.gr: Θυμάσαι την πρωτη φορά που βγήκες από το σπίτι σου απλά για να τρέξεις μόνος σου στο βουνό;
Aleksandar Domazetovic: Θυμάμαι την πρώτη φορα που πήγα στο βουνό σαν μια καλή ανάμνηση που μου έρχεται στο νου πολύ συχνά. Ήταν μια δύσκολη περίοδος της ζωής μου σε διάφορους τομείς, εποχή που το ένα χιλιόμετρο φαινόταν ατελείωτο με τα πόδια! Όπως καθόμουν στο σπίτι μου και έβλεπα την εκκλησία του Αγίου Ηλία που ήταν ψηλά στο βουνό και σκεφτόμουν πως δεν είχα πάει ποτέ εκεί πάνω, στα καλα καθούμενα πήρα ένα πορτοκάλι, νερό, τα παπούτσια μου, ένα σόρτς, μια μπλούζα και ξεκίνησα. Είχα μόνο ένα στόχο εκείνη την ημέρα και είπα
μέσα μου πως ότι και να γίνει εγώ θα ανέβω εκεί πάνω! Φτάνοντας στην κορυφή ένιωσα τρομερή χαρά τόσο από την θέα που δεν περίμενα να δώ και άλλο τόσο από τον ακατόρθωτο στόχο που κατάφερα να πραγματοποιήσω. Από εκείνη την ημέρα όλα ξεκίνησαν.
trailrun.gr: Έχεις κάνει κάποιο άλλο άθλημα πριν το τρέξιμο;
Aleksandar Domazetovic: Πριν από το τρέξιμο έκανα ιστιοσανίδα και με αυτό το άθλημα ακόμα ασχολούμαι. Ήταν και ένας από τους λόγους που ήρθα με την οικογένεια μου στα Κανάρια νησιά, έχει έντεκα μήνες το χρόνο αρκετά δυνατό αέρα.
trailrun.gr: Γιατί τρέχεις;
Aleksandar Domazetovic: Τρέχω γιατί νιώθω ζωντανός, πλέον μου ειναι πιο εύκολο να τρέξω κάπου παρά να πάω με τα πόδια. Τα πρώτα μας βήματα τα κάναμε τρέχοντας, είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό. Το τρέξιμο στην φύση είναι ακόμα πιο ιδιαίτερο γιατί είσαι για πολλές ώρες μόνος σου σε ένα βουνό με διάφορες καιρικές συνθήκες και ξέρεις πως μόνο με την θέληση σου μπορείς να φτάσεις στο στόχο που έχεις βάλει. Όλα τα προβλήματα που έχουμε στην πόλη σβήνονται και το μυαλό σου καθαρίζει. Βέβαια ανάλογα το βουνό και της συνθήκες, δημιουργούνται κάποια άλλα προβλήματα όμως νιώθεις δυνατός πάντα για να τα λύσεις! Τρέχω γιατί έτσι νιώθω όλο μου το σώμα. Εάν δεν τρέξω δυο ή τρείς ημέρες πέφτω ψυχολογικά, νιώθω σαν ένα ζώο κλεισμένο σε ένα κλουβί. Και ας πονάει το σώμα μου κάθε πρωί που σηκώνομαι από το κρεβάτι, για τρέξιμο θα πάω και όλα θα περάσουν.
trailrun.gr: Πoιούς αθλητές θαυμάζεις; (από οποιοδήποτε άθλημα και χώρα)
Aleksandar Domazetovic: Θαυμάζω αρκετούς! Ένας από αυτούς είναι ο τενίστας Νόβακ Ντζόκοβιτς που έγινε νούμερο ένα παγκοσμίως, ξεκινώντας να παίζει έν ώρα πολέμου μέσα σε πολύ δύσκολες καταστάσεις!
Φυσικά είναι ο Γιάννης Κούρος. Δεν χρειάζεται να πω τίποτα, είναι απλά χαρά μου που ζω στην εποχή του.
Ένας άλλος αθλητής ειναι φυσικά ο Kilian Jornet Burgada ο οποίος ειναι
παιδί θαύμα! Μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει κάποιον άλλο αθλητή του ορεινού τρεξίματος να νικάει αγώνες σε όλες της κατηγορίες, από vertical km μέχρι και υπεραποστάσεις! Σίγουρα ειναι ο Ιταλός αλπινιστής Simone Moro ο οποίος προσπαθει να ανεβεί όλες της κορυφές τον +8000μ το χειμώνα! Επίσης ο Alex Honnold, ορειβάτης που κάνει σόλο διαδρομές δηλαδή χωρίς σχοινιά! Και πολλοί άλλοι αθλητές!
trailrun.gr: Ο καλύτερος αγώνας που έχεις αγωνιστεί;
Aleksandar Domazetovic: Ο καλύτερος αγώνας είναι φυσικά ο UTMB. Τόσο στο θέμα φιλοξενίας-οργάνωσης όσο και στο περιβάλλον το οποίο τρέχεις. Είναι απλά μαγικό! Είσαι περικυκλωμένος από χαώδης βουνά που βλέπεις πόσο μικροί είμαστε πραγματικά μπροστά τους!
trailrun.gr: Δουλειά και τρέξιμο πάνε μαζί;
Aleksandar Domazetovic: Δουλειά, τρέξιμο και οικογένεια πάνε μαζί! Σαφώς θα στερηθείς πάρα πολλά άλλα πράγματα, αλλά αξίζει! Χρειάζεται ένα πολύ οργανωμένο πρόγραμμα πάντως. Πολλές φορές ξυπνάω στις τέσσερις ή πέντε τα ξημερώματα για να κάνω προπόνηση, μετά πάω τα παιδιά σχολείο και έπειτα για δουλειά, και πάλι από την αρχή!
trailrun.gr: Η προπόνηση σου πως είναι; Έχεις κάποιον να σε συμβουλεύει;
Aleksandar Domazetovic: Δεν έχω κάποιον να με συμβουλεύει προπονούμαι μόνος μου. Κάνω περίπου 20-25 ώρες τρέξιμο την εβδομάδα με 5000μ-7000μ θετικής-αρνητικής υψομετρικής διαφοράς. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως η προπόνηση δεν γίνετε μόνο την ώρα που τρέχουμε αλλά όλη την διάρκεια της ημέρας. Το πως συμπεριφερόμαστε στον εαυτό και τον οργανισμό μας όλη την ημέρα θα έχει ως αποτέλεσμα ένα όμορφο ή άσχημο τρέξιμο για εμάς.
trailrun.gr: Επιστρέφεις στον Όλυμπο και την Ελλάδα για τον Faethon Olympus Marathon τον Ιούλιο, πως νιώθεις γι’αυτό;
Aleksandar Domazetovic: Η χαρά που νιώθω είναι απερίγραπτη. Έχω πολύ έντονα συναισθήματα για το μαγικό αυτό βουνό! Νιώθεις άλλος άνθρωπος στον Όλυμπο. Έιναι οι άνθρωποι, το περιβάλλον και η ιστορία που σου προκαλούν ένα μαγικό συναισθήμα! Στο Faethon ήθελα ανέκαθεν να πάρω μέρος. Βέβαια είναι ένας από τους πιο δύσκολους αγώνες στην Ευρώπη επομένως θέλει πολύ καλή προετοιμασία και καλή διαχείριση! Ανυπομονώ!
trailrun.gr: Πως είναι η ζωή στα Κανάρια νησιά;
Aleksandar Domazetovic: Τα Κανάρια νησιά τα λατρεύω! Είχα πάει πριν από αρκετό καιρό στο νησί Λα Πάλμα σε έναν αγώνα υπεραπόστασης και είπα πως εδώ θα ήθελα να ζήσω και να μεγαλώσω τα παιδιά μου! Το μέρος ειναι μαγικό, έχει το καλύτερο μικροκλίμα στον πλανήτη! Έχει βουνό των +3718μ το οποίο είναι ιδανικό για προπόνηση, ενώ
είσαι περικυκλωμένος από τον Ατλαντικό ωκεανό!
trailrun.gr: Οι διοργανώσεις στην Ισπανία διαφέρουν σε σχέση με την Ελλάδα;
Aleksandar Domazetovic: Έχω πάρα πολύ καιρό να έρθω στην Ελλάδα επομένως δεν μπορώ να πω με σιγουριά εάν υπάρχουν διαφορές στις διοργανώσεις! Αυτό που μπορώ να πω πως σε αγώνες που έχω τρέξει εδώ είναι πως απλά έχεις το κεφάλι σου ήσυχο σε περίπτωση εγκατάλειψης. Γνωρίζεις πως εάν συμβεί οτιδήποτε και οπουδήποτε θα έρθει σύντομα κάποια βοήθεια είτε με ελικόπτερο είτε με τα πόδια να σε “μαζέψει”. Στο κομμάτι της σηματοδότησης είναι εξαιρετικοί, απλά δεν γίνετε να χαθείς. Ένα αξιοσημείωτο γεγονός είναι πως εθελοντές και όλοι οι θεατές συμβάλουν στην εξέλιξη του αγώνα.Από τα ξημερώματα δημιουργούν ουρές και χειροκροτούν όλους τους αθλητές παντού, σε σταθμούς ανεφοδιασμού ενός αγώνα, πράγμα που δίνει extra ώθηση στους αγωνιζόμενους !
trailrun.gr: Οι αθλητές που προσπαθούν για καλύτερους χρόνους απολαμβάνουν την διαδρομή και το τοπίο;
Aleksandar Domazetovic: Σε μικρούς αγώνες είναι λίγο δύσκολο να κάτσεις και να απολαύσεις ένα σημείο όταν κυνηγάς το χρόνο. Στους μεγάλους αγώνες έχεις πάρα πολλές ώρες έντασης και δε γίνεται να μην κάτσεις για δύο λεπτά σε μια κορυφή να πάρεις μια ανάσα ώστε να λάβεις όλη την θετική ενέργεια και να συνεχίσεις. Νομίζω είναι κάτι το οποίο ζητάει ο οργανισμός μας!
trailrun.gr: Ο πιο “τρελός” δρομέας που έχεις συναντήσει?
Aleksandar Domazetovic: Σίγουρα είναι ο αξεπέραστος Γιάννης Κούρος. Τον είχαμε συναντήσει μια φορά στην Λάρισα και μας περιέγραφε ότι ‘’όταν τρέχω νιώθω να βγαίνει η ψυχή μου και εγώ να βλέπω το σώμα μου να τρέχει’’. Eίναι ο πιο ιδιαίτερος δρομέας που έχει γεννηθεί σε αυτό το πλανήτη. Έχει χρόνους και ρεκόρ που είναι αδιανόητο να ξεπεράσει κανείς, αλλά ταυτόχρονα ένας πολύ απλός άνθρωπος!
Ευχαριστούμε τον Aleksandar Domazetovic για τις απαντήσεις και το φωτογραφικό υλικό που μας έστειλε.
